www.trixordo.com

Η τέχνη της ακρόασης (εφημερίδα ελευθεροτυπία)

Details: Category: Press

Unfortunately there is no translation in english for this article!

Η τέχνη της ακρόασης

Ε, λοιπόν αυτή τη φορά η οικογένεια Παπαδάμου ξεπέρασε τον εαυτό της. Διότι στο τέταρτο κατά σειρά cd οικιακής ηχογράφησης με τα 18 καινούργια τραγούδια του Ισίδωρου Παπαδάμου, ουδείς μη Παπαδάμος έχει βάλει το χεράκι του: παραγωγή, διανομή, ηχοληψία, εξώφυλλο, μουσική και στίχοι βέβαια, ακόμα και η κατασκευή των μουσικών οργάνων, όλα δικά τους. Τίτλος «Το Γινόμενο», ύφος λαϊκό, κόστος αγοράς μόλις 6 ευρώ κι άλλα 2 για τα έξοδα συσκευασίας και αποστολής (τηλ.: 2394032153).

«Λειτουργούμε σαν ερασιτέχνες. Και γι' αυτό οι επιδιώξεις μας δεν είναι εμπορικές. Είναι ανάγκη και ρεαλισμός: Από τη στιγμή που τα πράγματα κατευθύνονται αλλού κι εσύ διαπιστώνεις ότι είσαι πολύ διαφορετικός, μοιραία αποστασιοποιείσαι αλλά και περιθωριοποιείσαι - μολονότι ό,τι κάνεις δεν είναι περιθωριακό», εξηγεί ο πρώην «Χειμερινός Κολυμβητής», που εδώ και χρόνια απαρνήθηκε τους κανόνες της επίσημης δισκογραφίας και ηχογραφεί μόνος του το καινούργιο του υλικό, έχοντας βαφτίσει για ευνόητους λόγους την εταιρεία παραγωγής του «Σε δισκάδικα δεν μπαίνουν, ούτε κέρδη τα μαραίνουν records».

«Γινόμενο» βάφτισε αντίστοιχα το νέο του δίσκο γιατί αναφέρεται «σε ό,τι συσσωρεύει η ζωή. Αν και συνήθως μιλάμε για άθροισμα, προτίμησα αυτό για να έχει την έννοια της σφοδρότητας του γινομένου». «Θέλω βαριά, βαριά να τραγουδήσω, / για της καρδιάς μου τα μεράκια να μιλώ. / Θέλω πολύ, πολύ να λησμονήσω / ένα γινόμενο που μ' έφερε ώς εδώ», εξομολογείται στο ομώνυμο τραγούδι.

Τα τραγούδια, ζεϊμπέκικα, καρσιλαμάδες, χασάπικα, είναι σε δικούς του στίχους και μουσική. Σε κάποια ακούγεται να τραγουδά η κόρη του Αναστασία, σε άλλα ο ίδιος και η λιτή ορχήστρα κυρίως με όργανα της «οικογένειας των μπουζουκοειδών» αποτελείται από τους δυο τους και το γιο της οικογένειας, Ανδρέα Παπαδάμο. «Με το καλό παίξιμο», λέει, «προσπαθούμε να υποκαταστήσουμε την παρουσία και την πληθώρα πολλών οργάνων. Ημουν πάντα της άποψης λίγα όργανα, με καλούς παίκτες».

Πριν από την ηχογράφηση τα τραγούδια «δοκιμάζονται» και στην παρέα τους; «Δεν τα δοκιμάζουμε γιατί είμαστε μουσικοί δωματίου. Σχεδόν ποτέ δεν παίζουμε ζωντανά», λέει ο ίδιος.

Ολη η διαδικασία, από τη γένεση των τραγουδιών, μέχρι και την ηχογράφησή τους, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Γι' αυτό και πέρασαν 2,5 χρόνια από τον προηγούμενο δίσκο του Ισίδωρου Παπαδάμου. Αλλά δεν μπορεί να πει κανείς ότι πήγαν ανεκμετάλλευτα: Και μόνον ο αριθμός των τραγουδιών είναι απόδειξη. Αλλά, πάλι, «κάνω τους δίσκους μου μεγάλους γιατί δεν ξέρω αν θα κάνω άλλον. Κι επειδή θέλω να απαλλάσσομαι από το βάρος του υλικού μου, βάζω όσο γίνεται περισσότερα, αν και αυτό μάς ταλαιπωρεί. Αλλά και σε έναν άνθρωπο που είναι αμύητος στο άκουσμα αυτής της μουσικής, μπορεί να φανεί σαν φορτίο.

Παρ' όλα αυτά, αν μπορέσει να εισχωρήσει κανείς στο κλίμα, θα τα αντέξει. Πρέπει όμως να 'χει διατηρήσει την τέχνη της ακρόασης από τα παλιά, μια τέχνη - χαμένη ιστορία πια για πολύ κόσμο».

Και σ' αυτό το δίσκο ο Παπαδάμου επιμένει στον ήχο του παλιού λαϊκού. «Προσπαθώ να υπηρετώ», διορθώνει, «τον ελληνικό ήχο, κάτι που σιγά σιγά χάνεται, ίσως και δικαιολογημένα γιατί τα πράγματα αλλάζουν. Ισως και να είμαι παρωχημένος, αλλά η καρδιά μου εκεί με πάει».

ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/06/2003

Ωραία τραγούδια υψηλού ήθους (εφημερίδα ελευθεροτυπία)

Details: Category: Press

Unfortunately there is no translation in english for this article!

Σε ήχο ελληνικό

Του ΓΙΩΡΓΟΥ Ε. ΠΑΠΑΔΑΚΗ

ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΜΟΥ: ΣΕΝΤΟΥΚΙΑΣΜΕΝΟΙ ΦΛΩΡΟΙ
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: «Σε δισκάδικα δεν μπαίνουν ούτε κέρδη τα μαραίνουν Records»

Ο Ισίδωρος Παπαδάμου θεωρείται ιδιαίτερη ή ιδιότυπη περίπτωση καλλιτέχνη, ίσως διότι ακολουθεί μια μοναχική, μακριά από κάθε είδους εξάρτηση από το σύστημα παραγωγής και διάδοσης του τραγουδιού, πορεία. Ισως ακόμα διότι ο τρόπος που δημιουργεί διακρίνεται, ή καλύτερα έρχεται σε αντίθεση με τα καθιερωμένα στο χώρο του τραγουδιού. Ο «ιδιόμορφος» αυτός καλλιτέχνης παίζει όργανα που κατασκευάζει ο ίδιος, μουσική και λόγια που συνθέτει ο ίδιος και μαζί με την κόρη του Αναστασία (πιάνο, φωνή), το γιο του τον Ανδρέα (ηχοληψία και οργανοπαιξία) και τη γυναίκα του, Αννα, που φιλοτεχνεί τα εξώφυλλα, βοηθούντων και ορισμένων φιλόμουσων φίλων, παράγει ένα έργο (τραγούδια και δίσκους, προσέξτε το όνομα της εταιρείας: «Σε δισκάδικα δεν μπαίνουν ούτε κέρδη τα μαραίνουν Records») που από άποψη περιεχομένου (στην ουσία, δηλαδή) είναι μοναδικό, ήτοι δεν υπάρχει ούτε όμοιο ούτε ανάλογό του στην τρέχουσα δισκογραφία. Ωραία τραγούδια υψηλού ήθους, με αλήθεια, με θαρρετή καλλιτεχνική έκφραση, με πάθος.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, θα απορεί μάλλον για το ποιος είναι, αλήθεια, ο ιδιόρρυθμος ή ο παράδοξος: Ο Παπαδάμου, που ως καλλιτέχνης πράττει τα αυτονόητα, ή το παρακμάζον σύστημα με τα πλαστικά υποπροϊόντα του τηλεοπτικού ζόφου;

Τον Παπαδάμου θα τον θυμούνται, ίσως, πολλοί από τους «Χειμερινούς Κολυμβητές. Ισως κι από τους τέσσερις "χειροποίητους" δίσκους του ("Δεν σ' έχει αρνηθεί", "Μόλις βραδιάσει", "Του διαβόλου τα λυχνάρια", και "Ενα γινόμενο"). Τώρα μπορεί κανείς να τον βρει και στο διαδίκτυο (http://www.trixordo.com) από όπου τα εξής ενδιαφέροντα: «Στράφηκε στην οργανοποιία για να ικανοποιήσει βαθύτερες μουσικές του ανησυχίες (...).

Εχοντας διανύσει όλα τα στάδια της πορείας ενός σοβαρού οργανοποιού: α) άγνοια β) διαίσθηση γ) ημιμάθεια δ) γνώση, βρίσκεται (τώρα) σε ώριμη φάση για να παράγει όλους τους δυνατούς συνδυασμούς, όργανα υψηλής ποιότητας για μουσικούς που αναζητούν βαθύτερα τον ήχο...». Και πράγματι όλα αυτά «ακούγονται» καθαρά στον ήχο αυτών των μπουζουκιών (ιδιαιτέρως σ' αυτόν το δίσκο) που αποτελεί, πιστεύω, αποκαλυπτική οργανοποιητική πρόταση. Ηχος καθαρός, λαμπερός, αλλά κυρίως θα έλεγα ευγενικός, πολύ μακράν του εκχυδαϊσμένου μπουζουκιού των κέντρων για τουρίστες, της τηλεόρασης και των σκυλάδικων.

Απαραίτητη επεξήγηση, σχετικά με τον τίτλο του δίσκου που πολλούς παραξενεύει: «Οι παθιασμένοι λάτρεις του κελαηδήματος των άγριων πουλιών ενίοτε καταφεύγουν σε σκληρές μεθόδους προκειμένου να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους. Εφαρμόζουν για τα δύσκολα πουλιά, [...] τη διαδικασία του σεντουκιάσματος. Ως πιο κατάλληλος για σεντούκιασμα συνήθως κρίνεται ο φλώρος (carduelis chloris). Τον κλείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα σ' ένα σεντούκι στο απόλυτο σκοτάδι, στην απομόνωση. Εκεί το πουλί -αν καταφέρει να επιζήσει- αλλάζει φτέρωμα, μεταμορφώνεται και ημερεύει. Λησμονεί το παρελθόν του και προσαρμόζεται στη νέα πραγματικότητα. Τιθασεύεται, πειθαρχεί, υποτάσσεται. Κελαηδάει άφοβα, ανέμελα και παθητικά συμφιλιωμένο απόλυτα με αυτό που το ένστικτο του δίδαξε να φοβάται, τη στέρηση της ελευθερίας. Με μια γρήγορη ματιά εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται και στους ανθρώπους ακούσια ή εκούσια, από την κοινωνία. Πολλοί άνθρωποι "σεντουκιασμένοι" κυκλοφορούν ανάμεσά μας· χωρίς αιδώ και ενοχή, πολλές φορές μάλιστα και με υπερηφάνεια κελαηδούν αυτό που τους δίδαξαν οι δεσμοφύλακές τους. Φθάνουν ακόμη και στο σημείο να το αγαπήσουν και να ταυτιστούν απόλυτα μαζί του».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 16/04/2008

Ακούμε: Ισίδωρο Παπαδάμου, "Σεντουκιασμένοι φλώροι"

Details: Category: Press

Unfortunately there is no translation in english for this article!

Ο Ισίδωρος Παπαδάμου είναι παλιός γνώριμος στην ελληνική δισκογραφία, αφού γύρω στο 1967 περίπου σχημάτισαν με τον Αργύρη Μπακιρτζή τον πυρήνα του συγκροτήματος των ‘Χειμερινών Κολυμβητών’. Από το 1997 ασχολείται με την έκδοση του δικού του έργου.

Ο Ισίδωρος Παπαδάμου δεν είναι τυχαία περίπτωση καλλιτέχνη. Αποτελεί μια από τις λίγες, πλέον, περιπτώσεις ανθρώπων που αντιμετωπίζουν την τέχνη ως ασκητική. Ο καλλιτέχνης αφοσιώνεται, και βέβαια δεν βιοπορίζεται από αυτή. Ο ίδιος κατασκευάζει μουσικά όργανα από το 1983. Γράφει μόνος του μουσική και στίχους από το 1973 και από το 1994 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει πέντε προσωπικούς δίσκους («Δεν σ' έχει αρνηθεί», «Μόλις βραδιάσει», «Του διαβόλου τα λυχνάρια», «Ένα γινόμενο» και ο τελευταίος του «Σεντουκιασμένοι φλώροι») με την οικογενειακή του εταιρία με το όνομα «Σε δισκάδικα δεν μπαίνουν ούτε κέρδη τα μαραίνουν Records».

Μέσα από τα τραγούδια του ο Ισίδωρος Παπαδάμου εκφράζει τη δική του αλήθεια. Αλήθεια πραγματικά όπως την νιώθει και την αντιλαμβάνεται δοσμένη με υπέρτατο ήθος και πάθος. Μέσα από την μουσική του αναβλύζει η καθαρότητα, η διαύγεια, η πνευματικότητα, η ομορφιά, το χρώμα και πολλά στοιχεία τα οποία θεωρούμε ότι ανήκουν σε άλλη εποχή. Οι στίχοι βγαίνουν από την ψυχή του και δείχνουν πώς αντιλαμβάνεται ο καλλιτέχνης τον άνθρωπο σε συνδυασμό με την σύγχρονη πραγματικότητα και τα αδιέξοδα της.

Ο ήχος του καθάριος ως «γάργαρο νερό», φυσικός, όμορφος, ευαίσθητος, έντεχνος αλλά με λαϊκά «πατήματα» έχοντας μελετήσει και θητεύσει στους μεγάλους του ρεμπέτικου. Συνεπώς, ο Ισίδωρος Παπαδάμου γνωρίζει καλά και πράττει αυτό που λέμε «κατάθεση ψυχής». Τα τραγούδια του όπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος «εξισορροπούν οι μουσικές και στοχαστικές τάσεις που με διακατέχουν. Οι τάσεις αυτές μπορούν να αποτυπωθούν μέσα στο τρίπτυχο: "Ζόρικα, αμανέδες και ευγενικά". Εκεί κινούνται τα τραγούδια μου. Ακολουθώ δηλαδή την ελληνική μουσική στα διάφορα στιλ της και τρυγώ ανάλογα με τις συναισθηματικές μου ανάγκες αυτό που κάθε φορά μου ταιριάζει και με εκφράζει».

Ο νέος του δίσκος λέγεται Σεντουκιασμένοι φλώροι. Για το δίσκο αυτό ο δημιουργός σημειώνει «οι παθιασμένοι λάτρεις του κελαηδήματος των άγριων πουλιών ενίοτε καταφεύγουν σε σκληρές μεθόδους προκειμένου να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους. Εφαρμόζουν για τα δύσκολα πουλιά, τα πιο άγρια, τα πιο ατίθασα, τη διαδικασία του σεντουκιάσματος. Ως πιο κατάλληλος για σεντούκιασμα συνήθως κρίνεται ο φλώρος (carduelis chloris). Τον κλείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα σ’ ένα σεντούκι στο απόλυτο σκοτάδι, στην απομόνωση. Εκεί το πουλί –αν καταφέρει να επιζήσει μετά από τέτοιο σοκ– αλλάζει φτέρωμα, μεταμορφώνεται και ημερεύει. Λησμονεί το παρελθόν του και προσαρμόζεται στη νέα πραγματικότητα. Τιθασεύεται, πειθαρχεί, υποτάσσεται. Κελαηδάει άφοβα, ανέμελα και παθητικά συμφιλιωμένο απόλυτα με αυτό που το ένστικτο του δίδαξε να φοβάται, τη στέρηση της ελευθερίας. Με μια γρήγορη ματιά εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται και στους ανθρώπους ακούσια ή εκούσια, από την κοινωνία. Πολλοί άνθρωποι "σεντουκιασμένοι" κυκλοφορούν ανάμεσά μας χωρίς αιδώ και ενοχή, πολλές φορές μάλιστα και με υπερηφάνεια κελαηδούν αυτό που τους δίδαξαν οι δεσμοφύλακές τους. Φθάνουν ακόμη και στο σημείο να το αγαπήσουν και να ταυτιστούν απόλυτα μαζί του».

Τέλος, παρατίθενται κάποιες σκόρπιες παρατηρήσεις του δημιουργού για τα τραγούδια του νέου του δίσκου:

1. Ο έρωτας στην εκλεπτυσμένη μορφή του με στοιχεία μουσικής λαϊκής κλασικότητας.
2. Η ανάγκη να στραφώ σ’ ένα μουσικό όργανο και να φτιάξω για κείνο ένα τραγούδι, μέσα στο οποίο θα υπάρχω κι εγώ.
3. Η διάθεση να ερμηνεύσω τους ανθρώπους και να φρεσκάρω οράματα πού’χουν ξεχαστεί, όπως η ελευθερία. Παράλληλα να καταγγείλω τους υπέρμετρα φιλόδοξους και λάτρεις της πολιτικής ισχύος ως ύποπτες, υποταγμένες υπάρξεις.
4. Η ερωτική, λαϊκή καντάδα – κάλεσμα.
5. Η στροφή της ματιάς μέσα σ’ ένα πολεμικό σκηνικό. Καταγραφή θλιμμένων και απελπισμένων στιγμών, ενώ παντού κυριαρχεί το θράσος της δύναμης. Παράλληλα γίνεται μια προσπάθεια να εξηγηθούν οι αναλύσεις των σχολιαστών που έχοντας μετατρέψει τον πόλεμο σε τηλεοπτικό θέαμα δεν είναι ικανοί να αντιληφθούν το βάρος που συσσωρεύει όλη αυτή η τραγωδία μέσα στις ψυχές μας.
6. Κι εδώ γίνεται προσπάθεια να ερμηνευτεί ο άνθρωπος και οι αναζητήσεις του.
7. Οργανικό. Βαριά και έντονα συναισθήματα εκφρασμένα μέσα από τις κινήσεις της πενιάς του μπουζουκιού.
8. Ο έρωτας περιβεβλημένος από στοιχεία ρομαντισμού και ονείρου.
9. Ερωτικό λεπτόχρωμο που κάνει και λίγη πλάκα.
10. Ένας μαχητής στρέφεται για να δει τη ζωή που διάνυσε μέχρι τώρα. Οι διαπιστώσεις του τον βοηθούν ψυχικά και τον ελαφρύνουν έτσι ώστε να μπορέσει να συνεχίσει την πορεία του. Κι εδώ επικρατεί προβληματισμός για τα ανθρώπινα.
11. Το μπουζούκι σε μια πιο ρομαντική εκδοχή του εαυτού του, καθώς σε κάποια σημεία προβάλλουν στοιχεία ιταλικής καντσονέτας.
12. Βαρύ ζεϊμπέκικο, λιτό, δωρικό. Μέσα από ένα ξενύχτισμα που καταφέρνει να γίνει τελετουργία επιτυγχάνεται μια επανάσταση που απελευθερώνει τους ήρωες από τα δεσμά της καθημερινής βιοπάλης.
13. Καταγράφει τη σημερινή πραγματικότητα. Παρά την ταπεινότητά του καταφέρνει να συγκρατήσει Φρυνιχικά και Αριστοφανικά στοιχεία.
14. Οι σχέσεις αγάπης και έρωτα.
15. Συσσωρευμένοι ερωτικοί πόνοι και απογοητεύσεις που απελευθερώνονται μέσα απ’ το χορευτικό και παθιασμένο ταξίμι του μπουζουκιού.
16. Μπουζουξίδικο σόλο αλέγκρο. Πολλά μουσικά θέματα που συνδέονται και προβάλλουν το ένα μετά το άλλο με μετατροπίες και αλλαγές κλιμάκων.
17. Περιγράφει πώς κάποτε θα μας δικάσουν οι επόμενες γενιές για τις ρηχές και επιπόλαιες επεμβάσεις μας πάνω στη ζωή.
18. Το τραγούδι του οργανοποιού. Αναφέρεται σε μια μέρα με πολλές δυσκολίες και αναποδιές. Κινείται ανάμεσα στο βυζαντινό, το δημοτικό και το σύγχρονο.

Ο νέος δίσκος δεν κυκλοφορεί στα δισκάδικα αλλά μπορεί κανείς να τον βρει από τον καλλιτέχνη αλλά και στο διαδίκτυο (http://www.trixordo.com)

Σπύρος Παπαθανασίου

Δημοσίευση | 23 Μαΐου 2008

Εφημερίδα "Πυξίδα"

Details: Category: Press

Unfortunately there is no translation in english for this article!

ΣΕΝΤΟΥΚΙΑΣΜΕΝΟΙ ΦΛΩΡΟΙ

Στίχοι – μουσική : Ισίδωρος Παπαδάμου

Ενορχήστρωση : Ανδρέας & Ισίδωρος Παπαδάμου

www.trixordo.com

Επιμέλεια παραγωγής : Ισίδωρος & Ανδρέας Παπαδάμου

Ηχοληψία – μίξη : Ανδρέας Παπαδάμου

Studio : « Απατεώνες»

Εξώφυλλο : Ανδρέας Παπαδάμου

Διανομή : Ι. Παπαδάμου, Δρυμός Θεσ/νίκης, 57200,

Μυγδονία, τηλ 2394032153,

Παραγωγή : ΣΕ ΔΙΣΚΑΔΙΚΑ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΚΕΡΔΗ ΤΑ ΜΑΡΑΙΝΟΥΝ RECORDS.

«Οι παθιασμένοι λάτρεις του κελαηδήματος των άγριων πουλιών ενίοτε καταφεύγουν σε σκληρές μεθόδους προκειμένου να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Εφαρμόζουν για τα δύσκολα πουλιά, τα πιο άγρια, τα πιο ατίθασα, τη διαδικασία του σεντουκιάσματος. Ως πιο κατάλληλος για σεντούκιασμα συνήθως κρίνεται ο φλώρος (cardinalis chloris). Τον κλείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα σ’ ένα σεντούκι στο απόλυτο σκοτάδι, στην απομόνωση. Εκεί το πουλί - αν καταφέρει να επιζήσει μετά από τέτοιο σοκ – αλλάζει φτέρωμα, μεταμορφώνεται και ημερεύει. Λησμονεί το παρελθόν του και προσαρμόζεται στη νέα πραγματικότητα.. Τιθασεύεται, πειθαρχεί, υποτάσσεται. Κελαηδάει άφοβα, ανέμελα και παθητικά συμφιλιωμένο απόλυτα με αυτό που το ένστικτο του δίδαξε να φοβάται, τη στέρηση της ελευθερίας.

Με μια γρήγορη ματιά εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται και στους ανθρώπους ακούσια ή εκούσια, από την κοινωνία. Πολλοί άνθρωποι «σεντουκιασμένοι» κυκλοφορούν ανάμεσα μας, χωρίς αιδώ και ενοχή, πολλές φορές μάλιστα και με υπερηφάνεια, κελαηδούν αυτό που τους δίδαξαν οι δεσμοφύλακες τους. Φθάνουν ακόμα και στο σημείο να το αγαπήσουν και να ταυτιστούν απόλυτα μαζί του».

Έτσι επεξηγεί ο Ισίδωρος Παπαδάμου τον παράξενα όμορφο τίτλο της καινούργιας μουσικής δουλειάς ( cd ) της οικογένειας του, που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Είναι η πέμπτη δισκογραφική παραγωγή της οικογένειας που συνεχίζει επάξια την λαϊκή μουσική μας παράδοση. Από τις δεκαοχτώ καταπληκτικές λαϊκές δημιουργίες του cd, συνθέσεις του πρωτομάστορα Ισιδώρου, οι δεκαπέντε είναι ντυμένες με δικούς του πολύ ωραίους στίχους και οι άλλες είναι εξαίσιες οργανικές μελωδίες. Στα τραγούδια του CD τραγουδούν και παίζουν εξαίρετα, οι εξαίρετοι, Ισίδωρος Παπαδάμου (μπουζούκι, κιθάρα, λαούτο), η κόρη του Αναστασία (πιάνο) και ο γιός του Ανδρέας, πολυτάλαντος μουσικός και οργανοπαίκτης (μπουζούκι, μπουζουκομάνα, μπαγλαμά, κιθάρα, μπάσο, χορδές, βιολί, ακορντεόν, σαντούρι, κρουστά). Αλλά το cd εκτός από μουσικά είναι και αισθητικά ωραίο. Εκπληκτικό εξώφυλλο και το κάθε εσώφυλλο μια ξεχωριστή ζωγραφιά που ακουμπούν πάνω της οι καλαίσθητοι στίχοι και τα ονόματα των λαϊκών δημιουργών.

Ο γράφων χωρίς ίχνος υπερβολής ακούει καθημερινά το cd και δεν το χορταίνει. Ένας υπέροχος δίσκος για μουσικό ξεδίψασμα, όαση στη δισκογραφική μας έρημο .Αξίζει να υπάρχει στη δισκοθήκη μας. Θυμίζω τους προηγούμενους δίσκους της οικογένειας Παπαδάμου, Δεν σ’ έχει αρνηθεί, Μόλις βραδιάσει, Του διαβόλου τα λυχνάρια, Ένα γινόμενο. Λαϊκοί δημιουργοί όπως ο Ισίδωρος και τα παιδιά του, κοσμούν το λαϊκό μας τραγούδι συνεχίζουν μια μουσική παράδοση αιώνων, μια παράδοση που με τέτοιους συνοδούς, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από τους «φλώρους» της κάθε εποχής, σεντουκιασμένους ή μη.

Σημ. Ο Ισίδωρος Παπαδάμου μαζί με τον Αργύρη Μπακιρτζή σχημάτισαν το 1967 τον πυρήνα των «Χειμερινών Κολυμβητών» από όπου αποχώρησε το 1977 και είναι εκτός από μουσικός, οργανοποιός, κατασκευαστής υψηλής ποιότητας λαϊκών έγχορδων οργάνων.

Δήμος Κερδέλας

Μάης 2008

Η τέχνη της ακρόασης (εφημερίδα ελευθεροτυπία)

Ωραία τραγούδια υψηλού ήθους (εφημερίδα ελευθεροτυπία)

Ακούμε: Ισίδωρο Παπαδάμου, "Σεντουκιασμένοι φλώροι"

Εφημερίδα "Πυξίδα"

Member access